امروزه در دنیا کلانشهرها بدلیل بالابودن جمعیت و محدودیت در منابع و تولید
روز افزون آلاینده های زیست محیطی بطور بالقوه ، با مخاطرات بسیار جدی مواجه بوده
و به همین دلیل از نقاط حساس زیست بوم ( Hot
spot ) محسوب می شوند .
چنانچه فعالیتهای شهری فراتر از توان اکولوژیکی سرزمین ادامه یابد ، رقابت بر
سر تصاحب منابع محدود و مشاعات شهری ، مراودات و ارتباطات شهرنشینی را تبدیل به
مداخلات شهرنشینی نموده و در کنار آن افزایش آلودگی ها ، بروکراسی و نظام اداری
حاکم بر شهر ، سلامت و روح شهروندان را آزرده نموده و جامعه شهری بصورت بیمارگونه
به حیات شهرنشینی خود ادامه می دهد .
متاسفانه شهر تهران هم اکنون از انواع آسیب های زیستی
، اجتماعی و با کالبدی بی هویت که همواره غلبه بر جان شهر دارد رنج می برد و
ضروریست با نگرشی درست و استفاده مطلوب از ظرفیت و توان اکولوژیکی ، اصول صحیح
معماری و شهرسازی و با بهره گیری از قوانین بروز و کارآمد مبتنی بر قواعد اقتصاد
پایدار شهر در کنار ساختار مدیریت یکپارچه و آینده نگر و هوشمند نسبت به برنامه
ریزی پیش دستانه اقدام نماید . تا هرچه سریعتر تهران را به شهری سالم ، ایمن ،
آرام با رعایت اخلاق شهرنشینی و استانداردهای مطلوب سکونت تبدیل نمود .
